kekasih dambaan ku ,



Wahai pemilik cintaku
Aku ingin mencintai Mu
Aku ingin menjadi kekasih Mu
Aku rindu untuk bertemu dengan Mu
Aku dambakan redha Mu


Namun.. siapalah aku ?
Apakah aku mampu ?
Apakah aku layak ?
Sesungguhnya aku malu
Aku malu kerana sering meminta
Aku malu kerana sering memohon
Aku malu kerana sering merayu
Sedangkan aku sering melupakan Mu
Aku sering lalai dan leka melaksanakan perintah Mu
Aku sering lupa dan alpa melakukan suruhan Mu
Maka..layakkah aku mendapat cinta Mu ?

Wahai kekasih Allah
Aku rindu untuk berjumpa denganmu
Aku rindu untuk menatap wajahmu
Aku rindu untuk mendengar suaramu
Walaupun aku tidak pernah melihat wajahmu


Aku tahu..
Kami tahu..


Kau sangat mencintai kami.. umatmu
Kau menyayangi kami
Kau merindui kami
Tetapi.. layakkah kami menerima cintamu ?
Layakkah kami menerima kasih dan rindumu ?
Sedangkan kami sering melupakanmu
Kami sering mengabaikan sunnahmu
Kami sering lupa untuk menyebut namamu
Dan kau pula tidak pernah melupakan kami
Sehinggalah ke saat-saat kewafatanmu
Maka..layakkah kami menerima cintamu ?

Wahai bakal pendamping hidupku

Aku ingin mencintamu kerana Allah
Aku ingin menyayangimu kerana Allah
Dan aku ingin merinduimu juga kerana Allah

Aku ingin kau seorang pemuda yang soleh
Kerana aku mengharapkan bimbingan dan tunjuk ajarmu
Aku ingin kau seorang yang merindui syahid di jalan Nya
Kerana aku ingin menjadi bidadarimu di syurga
Aku tidak memerlukan rupa dan hartamu
Cukuplah hanya agama dan akhlakmu yang indah
Dan aku ingin kau mencintaiku kerana kau mencintai Nya


Aku ingin menjadi pendampingmu berjuang di jalan Allah
Aku ingin menjadi tulang rusuk kiri yang teguh buatmu
Aku ingin menjadi srikandi yang sentiasa berada di sisimu
Namun..adakah aku layak mendapat cinta insan sepertimu ?
Sedangkan aku tidak punya apa apa
Aku hanyalah gadis biasa
Yang sarat dengan khilaf dan dosa
Mahukah kau mencintaiku ?